Droga Neokatechumenalna

Cha­ry­zmat i zada­nia Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej w Koście­le zosta­ły roz­po­zna­ne przez Sto­li­cę Apo­stol­ską jako jed­na z form reali­za­cji pro­gra­mu wta­jem­ni­cze­nia chrze­ści­jań­skie­go w die­ce­zjach i para­fiach. Wta­jem­ni­cze­nie doro­słych było postu­lo­wa­ne przez refor­my sobo­ru waty­kań­skie­go II. O takim cha­rak­te­rze tej nowej, poso­bo­ro­wej rze­czy­wi­sto­ści Kościo­ła mówił papież Bene­dykt XVI w stycz­niu 2011 r.:

Dro­ga jest for­ma­cją słu­żą­cą dopro­wa­dze­niu do doj­rza­łej wia­ry para­fian – oso­by już ochrzczo­ne, ale potrze­bu­ją­ce grun­tow­ne­go wpro­wa­dze­nia w pro­gram Chry­stu­so­we­go Kaza­nia na górze, poprzez naucze­nie ich słu­cha­nia Sło­wa Boże­go, aktyw­ne­go, świa­do­me­go i peł­ne­go uczest­ni­cze­nia w litur­gii oraz prze­ży­wa­nia miło­ści ((gr.) aga­pé) we wspól­no­cie chrze­ści­jań­skiej. W ramach tego pro­gra­mu for­ma­cyj­ne­go do chrztu przy­go­to­wy­wa­ne są tak­że oso­by nie­ochrz­czo­ne. Ze wzglę­du na kate­che­tycz­ny cha­rak­ter oraz cel neo­ka­te­chu­me­na­tu, któ­rym jest odno­wie­nie przy­rze­czeń chrzciel­nych, jest on reali­zo­wa­ny w para­fiach pod opie­ką paster­ską pro­bosz­cza. Wspól­no­ty neo­ka­te­chu­me­nal­ne są więc czę­ścią danej para­fii, a nie jakie­goś oddziel­ne­go sto­wa­rzy­sze­nia w Koście­le. Kate­chi­ści, któ­rzy pro­wa­dzą wspól­no­tę, czy­nią to jako posłu­gę wobec para­fii, pozo­sta­jąc do dys­po­zy­cji tak­że po skoń­cze­niu przez daną wspól­no­tę inti­ne­ra­rium neokatechumenalnego.

W para­fii obec­nie ist­nie­ją czte­ry wspól­no­ty neo­ka­te­chu­me­nal­ne. Pierw­sza powsta­ła w 1978 roku, ostat­nia po kate­che­zach wygło­szo­nych w 2018 roku. Łącz­nie wspól­no­ty sku­pia­ją oko­ło 100 osób w róż­nym wie­ku. Wspól­no­ty spo­ty­ka­ją się dwa razy w tygo­dniu, na litur­gii sło­wa i na cele­bra­cji Eucha­ry­stii. Wspól­no­ty zawią­zu­ją się po kate­che­zach wstęp­nych, któ­re zwy­cza­jo­wo zwy­cza­jo­wo gło­szo­ne są w Adwen­cie lub Wiel­kim Poście.