Droga Neokatechumenalna
Charyzmat i zadania Drogi Neokatechumenalnej w Kościele zostały rozpoznane przez Stolicę Apostolską jako jedna z form realizacji programu wtajemniczenia chrześcijańskiego w diecezjach i parafiach. Wtajemniczenie dorosłych było postulowane przez reformy soboru watykańskiego II. O takim charakterze tej nowej, posoborowej rzeczywistości Kościoła mówił papież Benedykt XVI w styczniu 2011 r.:
Droga jest formacją służącą doprowadzeniu do dojrzałej wiary parafian – osoby już ochrzczone, ale potrzebujące gruntownego wprowadzenia w program Chrystusowego Kazania na górze, poprzez nauczenie ich słuchania Słowa Bożego, aktywnego, świadomego i pełnego uczestniczenia w liturgii oraz przeżywania miłości ((gr.) agapé) we wspólnocie chrześcijańskiej. W ramach tego programu formacyjnego do chrztu przygotowywane są także osoby nieochrzczone. Ze względu na katechetyczny charakter oraz cel neokatechumenatu, którym jest odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, jest on realizowany w parafiach pod opieką pasterską proboszcza. Wspólnoty neokatechumenalne są więc częścią danej parafii, a nie jakiegoś oddzielnego stowarzyszenia w Kościele. Katechiści, którzy prowadzą wspólnotę, czynią to jako posługę wobec parafii, pozostając do dyspozycji także po skończeniu przez daną wspólnotę intinerarium neokatechumenalnego.
W parafii obecnie istnieją cztery wspólnoty neokatechumenalne. Pierwsza powstała w 1978 roku, ostatnia po katechezach wygłoszonych w 2018 roku. Łącznie wspólnoty skupiają około 100 osób w różnym wieku. Wspólnoty spotykają się dwa razy w tygodniu, na liturgii słowa i na celebracji Eucharystii. Wspólnoty zawiązują się po katechezach wstępnych, które zwyczajowo zwyczajowo głoszone są w Adwencie lub Wielkim Poście.